Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Hoc non est positum in nostra actione. Duo Reges: constructio interrete. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. At ego quem huic anteponam non audeo dicere;

Cave putes quicquam esse verius.

Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Sint ista Graecorum; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. An tu me de L. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Atque haec contra Aristippum, qui eam voluptatem non modo
summam, sed solam etiam ducit, quam omnes unam appellamus
voluptatem.

Idemne, quod iucunde?

Sic faciam igitur, inquit: unam rem explicabo, eamque maximam, de physicis alias, et quidem tibi et declinationem istam atomorum et magnitudinem solis probabo et Democriti errata ab Epicuro reprehensa et correcta permulta.

Bork: Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
Quo modo?: Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.
Bork: Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
Bork: Epicurus autem cum in prima commendatione voluptatem dixisset, si eam, quam Aristippus, idem tenere debuit ultimum bonorum, quod ille;
Poterat autem inpune;: Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Pollicetur certe.: Bestiarum vero nullum iudicium puto.
Bork: Sed ille, ut dixi, vitiose.

De illis, cum volemus.
At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.
Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Primum quid tu dicis breve?

Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. An tu me de L. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur;
Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?
Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.