Si longus, levis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Duo Reges: constructio interrete. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Tum mihi Piso: Quid ergo? An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Est enim perspicuum nullam artem ipsam in se versari, sed
esse aliud artem ipsam, aliud quod propositum sit arti.

Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et
peccata non habentur communia.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Nam ut peccatum est patriam prodere, parentes violare, fana depeculari, quae sunt in effectu, sic timere, sic maerere, sic in libidine esse peccatum est etiam sine effectu.

Pollicetur certe.: Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.
Idemne, quod iucunde?: Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Quid vero?: Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.
Scaevolam M.: Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Praeteritis, inquit, gaudeo. Iam contemni non poteris. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Beatus sibi videtur esse moriens.
Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Paria sunt igitur. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; At certe gravius. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.