Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quonam, inquit, modo? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? In schola desinis.

Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?
Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Quin ne bestiae quidem, quas delectationis causa
concludimus, cum copiosius alantur, quam si essent liberae,
facile patiuntur sese contineri motusque solutos et vagos a
natura sibi tributos requirunt.

Hac videlicet ratione, quod ea, quae externa sunt, iis
tuemur officiis, quae oriuntur a suo cuiusque genere
virtutis.

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Bork Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Illi enim inter se dissentiunt.

Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Age, inquies, ista parva sunt. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Bork: Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.
Non semper, inquam;: Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat.
Bork: Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Bork: Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Dabit hoc Zenoni Polemo, etiam magister eius et tota illa gens et reliqui, qui virtutem omnibus rebus multo anteponentes adiungunt ei tamen aliquid summo in bono finiendo.