Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Istic sum, inquit. Duo Reges: constructio interrete. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Nemo igitur esse beatus potest. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Bork: Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;
ALIO MODO.: Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?
Hic ambiguo ludimur.: Minime vero, inquit ille, consentit.

Quocirca eodem modo sapiens erit affectus erga amicum, quo in se ipsum, quosque labores propter suam voluptatem susciperet, eosdem suscipiet propter amici voluptatem.

Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.
Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

In motu et in statu corporis nihil inest, quod
animadvertendum esse ipsa natura iudicet?

Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in
iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Proclivi currit oratio.
De illis, cum volemus.
In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;
Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Id mihi magnum videtur. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano.